Enola Holmes buntowała się przeciw dziewiętnastowiecznym konwenansom nakazującym dobrze urodzonym pannom staranne przygotowanie się do roli żon i matek.
W epoce wiktoriańskiej kobiety ograniczały nie tylko surowe zasady dotyczące etykiety, ale również wyglądu.
Jak wygląda dama?
Dama powinna była mieć bladą cerę, delikatne dłonie, długie misternie upięte włosy i talię osy, którą podkreślała przez mocno związany gorset. Cechy te miały świadczyć nie tylko o jej delikatności, ale także o niezdolności do podjęcia pracy. Tylko taka kobieta mogła uosabiać bogactwo swojego męża.
Strój: oznaka statusu
Kobiece stroje podkreślały status materialny. Damy nosiły rozkloszowane suknie, których uszycie wymagało użycia dużej ilości materiału. Ich kopulasty kształt zmienił się w drugiej połowie XIX wieku. Suknie stały się znacznie węższe, tył zdobiły upinane draperie. Panie zaczęły nosić tiurniury, konstrukcje, które nadawały sylwetkom kształt litery S.
Garderobę uzupełniały dopasowane buty i bogato zdobione piórami i kokardami kapelusze. Niezbędnym atrybutem damy była parasolka, która chroniła ją przed działaniem słońca. Jasna cera świadczyła bowiem o tym, że kobieta nie wychodzi zbyt często „na powietrze” i lubi przebywać w domu, jest więc idealną kandydatką na żonę i matkę.
Enola: niepokorna panna detektyw
Enola nie znosi krępujących ruchy strojów, ale sprytnie je wykorzystuje, aby w przebraniach poszukiwać zaginionej matki.
Chociaż wciąż podświadomie bałam się – co było silniejsze ode mnie – że spotkało ją coś złego, czułam, iż najprawdopodobniej uciekła gdzieś, gdzie nie nosi się gorsetów, tiurniur, a nawet wolno chodzić bez kapelusza i na bosaka.
– Enola Holmes. Sprawa zaginionego markiza
Sprawdź, przeciwko czemu buntuje się Enola.
*Suknie z drugiej połowy XIX wieku (źródło: www.wattpad.com)
